بهترین توان بخشی تکنیک در کرج:
نارسایی در کسب صدای تراکئوازوفاژیال
bakerسعی کردند با انسوفله کردن مری به وسیله یک کاتتر ترانس نازال بیمارانی را که در معرض خطر مشکلات سگمان peبعد از عمل هستند شناسایی کنند.متاسفانه علی رغم پیش بینی صحیح تولید صدای بلافاصله بعد از عمل در یک کوهورت کوچک از بیماران آزمون انسوفله کردن مری نتوانست استفاده موفق از پانکچر teرا 6 ماه بعد از لارنژکتومی پیش بینی کند.جراحان بدون استفاده از روش های موثق برای پیش بینی موفقعیت پانکچر teبعد از عمل از تکنیک های متنوعی برای جلوگیری از هیپرتونوسیته سگمان peدر زمان لارنژکتومی استفاده می کنند.این روش ها عبارتند از پوسترولترال کرایکوفارنژیال میوتومی وکانستریکتور میوتومی نورورافی پلکسوس فارنژیال به طور یک طرفه نبستن مجموعه عضلات فارنژیال .جراح اغلب قطر سگمان ازوفاژیال فوقانی را بعد از نمونه برداری لمس می کند تا ضرورت میوتومی مری پروکسیمال وما بقی کرایکوفارنگوس را تعیین کند.قبل از برداشتن نمونه حنجره می توان شاخه اصلی پلکسوس فارنژیال را در هیاتوس مابین عضلات کانستریکتور تحتانی و میانی شناسایی کرد.جراح باید با استفاده از پک محرک عصب دستگیره ای هویت عصب را تایید کند.پس از تایید باید عصب را بیش از تقسیم شدن لیگاتور وسپس ترانس سکت کرد تا بدین ترتیب عضلات کانستریکتور میانی و تحتانی عصب زدایی می شوند.یکی از گروه ها پس از به کارگیری این تکنیک دریافت که هیپرتونوسیته سگمان peبعد از عمل تنها در 6%از لارنژکتومی هایی که تحت پانکچر teاولیه قرار می گیرند رخ می دهد.علاوه بر این تکنیک ها حداقل دو گروه دیگر به نبستن عضلات فارنژیال بر روی خط بخیه مخاطی هنگام ترمیم دیفکت فارنژیال به عنوان وسیله دیگری برای جلوگیری از هیپرتونوسیته نگاه کرده اند.نتایج به دست آمده از مجموع 50 بیمار درمان شده در این دومطالعه حاکی از کسب موفقعیت آمیز صدا رسیدن به فشار های تراکئال نرمال بیشتر شدن شکل گیری فیستول بعد از عمل بود.
