بهترین کلینیک توان بخشی در کرج:ترمور
ترمور عبارت است از حرکت ریتمیک و بی هدف در یک قسمت از بدن.مبانی عصبی مطرح شده برای ترمور شامل یک مکانیسم مرکزی و یک مکانیسم محیطی است. ترمورها براساس علت یا منظره بالینی که دارند طبقه بندی می شوند و به وسیله فرکانس، دامنه، توزیع در بدن و عوامل بهتر کننده و بدتر کننده مشخص می شوند. Marsden و همکاران وی چهار نوع اکشن ترمور انسانی را شرح داده اند: یک ترمور سریع (Hz 10-8) و ظریف وضعیتی، مشابه ترمور فیزیولوژیک افزایش یافته،؛ یک ترمور اسنشیال کلاسیک با یک ترمور وضعیتی در فرکانس کمتر و دامنه ای بیشتر از ترمور فیزیولوژیک ؛ یک ترمور اسنشیال کلاسیک که شدت آن ناتوان کننده است و در نهایت ترمور اسنشیال علامتی است که با سایر اختلالات نورولوژیک همراه است(مثلا پلی نوروپاتی، پارکینسونیسم، دیس تونی). 60% از بیماران مبتلا به ترمور اسنشیال، سابقه خانوادگی از ترمور دارند و در 30% از این بیماران درگیری صوتی وجود دارد.
حرکات غیرارادی،ریتمیک و نوسان دار که سیستم عضلانی دیستال را در بیماران مبتلا به بیماری های لرزشی تحت تاثیر قرار می دهد نیز می تواند عضلاتی را که در گفتار نقش دارند تحت تاثیر قرار دهد و تغییرات ریتمیک در Pitch و بلندی صدا ایجاد کند که ترمور صوتی خوانده می شود. ترمور صوتی می تواند به افت و خیزهای سریع در بلندی و Pitch منجر شود یا سبب توقف های کامل فونایشن شود. ترمور صوتی با عناوین دیگری همچون «صدای لرزان»، «صدای موج دار» یا «گفتار لرزان و مرتعش» نیز خوانده می شود و با اختلالات نورولوژیک همچون ترمور اسنشیال، بیماری پارکینسون، آتاکسی مخچه ای و دیزآرتری شل همراه بوده است.آنالیز ترمور صوتی می تواند نقش مهمی در تشخیص زودرس و افتراقی بیماری های نورولوژیک و تصمیمات درمانی ایفا کند. کمی سازی اولیه و غیرتهاجمی ترمور صوتی، سبب پیشرفت آنالیز اکوستیک شده است. بسیاری از داده های آکوستیک درباره ترمور صوتی از مشاهده چشمی نمایش، اسیلوگرافیک داده های مربوط به شکل موج یا نمایش گرافیکی ثبت کننده سطح محدوده های دامنه مربوط به فونایشن آوایی طول کشیده به دست آمده است. در نتیجه، بدنه داده های آکوستیک راجع به ترمور صوتی تنها شامل نوساناتی از دامنه است که کمیت آن هابا چشم قابل ارزیابی باشد.
ترمور اسنشیال به طور تیپیک در حالت استراحت وجود ندارد، به هنگام حفظ یک وضعیت به حداکثر می رسد واغلب در انتهای حرکت تضعیف می شود. این ترمور گاهی نیز در شرایط استراحت وجود دارد و در این گونه بیماران افتراق آن با پارکینسونیسم مشکل است. ترمور صوتی در حدود 10% تا 20% از مبتلایان به ترمور اسنشیال وجود دارد. ترمور صوتی می تواند اولین یا تنها علامتی از بیماری باشد یا این که با ترمور در سایر قسمت های بدن همراه شود. ممکن است ترمور صوتی موازی با شروع سایر علایم بارز شود یا یک شروع سریع داشته باشد و سبب زوال سریع قابلیت فهم گفتار شود. گفته شده است که ترمور صوتی با استرس عاطفی یا خستگی تشدید می شود. انقطاع هایی که در Pitch رخ می دهد(انقطاع های اکتا و به سمت فرکانس های کمتر) و ایست های فونایشن در برخی از موارد ترمور اسنشیال گزارش شده اند و با نوسانات عمودی قابل رؤیت در حنجره همراه بوده اند.
تاثیر داروها بر کاهش ترمور صوتی مبهم است.برخی پژوهشگران از کاهش ترومای صوتی در پی تجویز پروپرانولول؛ پریمیدون؛ کلونازپام؛ پروپرانولول و دیازپام به صورت ترکیبی خبر داده اند. پس از تجویز پروپرانولول و پریمیدون، تغییرات مهم بالینی اندکی در ترمور صوتی یافت شده است. در یک گزارش ، بهبودی بیش از 70% در ترمور صوتی در پی تالاموتومی شرح داده شد. مطالعات ابتدایی نیز نشان داده اند که تحریک الکتریکی مزمن هسته تالاموس به وسیله ضربان سازهای عصبی کاشته شده با روش جراحی، در کاستن ترمور مؤثر است. همچنین مطالعات مقدماتی نشان داده اند تزریق لوکال توکسین بوتولینیوم در درمان ترمور صوتی اسنشیال با بهبودی چشمگیری همراه بوده است. تزریق ها در عضلاتی انجام می شوند که به نظر می رسد بیشترین ارزش را دارند. دربسیاری از موارد، فعال ترین عضلات، عضلات استرنوهایوئید و استرنوتیروئید بوده اند که به صورت ریتمیک حنجره را در راه هوایی، بالا و پایین می برند(رزوناتور) و سبب نوسان و تولید صدایی با کیفیت ارتعاشی می شوند. در این قبیل موارد، تزریق توکسین بوتولینیوم در عضلات نواری، حرکات بالا و پایین رونده حنجره را کاهش خواهد داد و بنابراین از دامنه ترمور کاسته می شود و گفتار را روان تر خواهد کرد.به طور کلی 5 واحد در5/2 واحد aliquots در هر طرف تزریق می شود. در صورتی که چین های صوتی لرزان باشند، در جلسه دوم تحت تزریق قرار می گیرند.
