تخصصی ترین گفتار درمانی در کرج:تاریخچه تکلم بدون حنجره
طی همین دوره،جراحان سر و گردن به تجربیات خود برای یافتن راهیکه بتوانند بعد از لارنژکتومی ،فونایشن را دوباره برقرار سازند ادامه دادند تا بتوانند بدون تکیه بر پروتزهای پرزحمت و نا کارامد،جدایش مجاری تنفسی و گوترشی را حفظ نمایند.در سال 1958 سه دانشمند به نام های john conley ،deamesti felix و mk pierce ،ساختن یک شانت مخاطی در بیماران لارنژکتومی بدین منظور شرح دادند(شکل 4-11).ان ها در پی تجربه موفقی که در سگ ها به دست امد،با استفاده از دیواره قدامی مری گردنی،یک شانت مخاطی 5 سانتی متری ساختند.این شانت در ابتدا به صورت یک ازوفاگوستوم در بالای تراکئوستوم به پوست رسانده شد.در مرحله دوم،ازوفاگوستوم برداشته شد و به وجوه فوقانی تراشه متصل گردید.بدین سان ،پروسیجر coley توانست یک شانت مخاطی بین تراشه و مری ایجاد کند و دهانه تراکئال ان تقریبا 4cm بالاتر از مری قرار گیرد.
اگرچه نتایج اولیه امیدوار کننده بود،اما پروسیجر از لحاظ تکنیکی مشکل بود و مشکلات همراه با نشت بزاق،تنگی و التهاب از پذیرش گسترده ان ممانعت به عمل اورد.
طی 20 سال بعدی جراحان به تجربه کردن روش های بازگرداننده صدا با به کارگیری ترکیبی از شانت ها،پروتزها و ابداعات جراحی ادامه دادند.ryozo asai که در دانشگاه kobe ژاپن کار می کرد ،با استفاده از پروسیجرهای به تدریج پیچیده تر شونده سعی کرد عملکرد صدا را بازگرداند.در اواسط 1960 ،تکنیک asai عبارت بود از یک شانت زیر جلدی پوشیده از پوست سه مرحله ای که فارنگوستوم را به تراکئوستوم متصل می کرد.نتایج برجسته ای که ماحصل به کار گیری تکنیک asai بود مورد تصدیق قرارگرفت و بیماران توانستند به یک تکلم روان،سوت زدن و حتی اواز خواندن دست یابند.متاسفانه مشکلات پیوسته ای بر اثر آسپیراسیون مایعات رقیق وجود داشت که مستلزم مسدود کردن شانت زیر جلدی با انگشت در لحظه بلع بود.بازسازی نتایج صدا asai بسیار مشکل جلوه کرد و همانند پروسیجر conley ،استوز شانت یک معضل رایج بود.این مسائل در کنار مراحل متعدد لازم برای تکمیل پروسیجر باعث شد اکثر افراد جستجو برای روش های آلترناتیو را ادامه دهند.
