تخصصی ترین گفتار درمانی در کرج:تاریخچه تکلم بدون حنجره
طی همین دوره،جراحان دانشگاه padua در ایتالیا تماما به ضرورت وجود یک شانت فکر می کردند.در پی کارازمایی های گسترده ای که بر روی سگ و میمون صورت گرفت،دو دانشمند به نام های arslan و serafini در گزارشی به یک پروسیجر جدید دست زدند که هدف ان از بازگرداندن صدا . بالقوه تنفس ،بعد از لارنژکتومی ساب توتال بود.در حالی که انها بیمارانی را جراحی می کردند که تومور ان ها تماما به اندولارنکس محدود بود،یک لارنژکتومی انجام دادند از فضای بین کرایکوتیروئید و اولین غضروف های تراکئال و ان را رو به بالاتا جانکشن تند و پتیول اپی گلوت گسترش دادند(شکل5-11).بازسازی عبارت بود از تراکئوها یوئید و اپی گلوتوپکسی اولیه به واسطه متحرک ساختن قسمت دیستال تراشه وآناستوموز ان به دیفکت فارنژیال با فشرده ساختن اپی گلوت هایوئید و سوپراهایوئید به اولین
حلقه فشرده شکل: (B-D5-11).
موفقیت مقدماتی پروسیجر ARSLAN-SERAFINI کاملا مشهود بود و بیماران به یک تکلم ملایم و کاربردی که با گذشت زمان بهبود میافت دست یافتند.به علاوه،عمل دم در 14 نفر از 35 بیمار به طور نرمال به دست امد و بعد از بستن محل تراکئوستومی ،با اسپیرومتری نیز در همان 14 نفر از 35 بیمار به تایید رسید.90%از این بیماران توانستند در عرض 2 هفته بعد از جراحی،قدرت بلع غذا های جامد و نیمه جامد را به دست اورند.اگرچه مؤلفین ،ارزیابی و جابه جایی قدامی حنجره را با حفظ آسپیراسیون در بیماران ان ها موثق می دانند،اما محافظت از اپی گلوت احتمالا در موفقیت ان ها نقش مهمی داشته و لذا پروسیجر ان ها تنها برای ضایعات بسیار محدود به گلوت مناسب است.مشکل مربوط به آسپیراسیون مایعات رقیق همچنان تداوم داشت و بر خلاف پروسیجر asai ،بیماران شانتی نداشتند تا بسته شود.همانگونه که مشاهده شد،موفقیت لارنژکتومی انجام شده به وسیله arslan-serafini به رزکسیون لارنژیال محدود وحفظ فضای پره اپی گلوتیک وابسته بود،پس تعجب اور نبود که میزان استقامت تومور به میزان غیر قابل قبولی بالا باشد.علی رغم این محدودیت ها،این پروسیجر به عنوان یک گام مهم برای دست یابی به پروسیجرهای موفقیت امیز لارنژکتومی پارشیال محسوب شد.
