تخصصی ترین گفتار درمانی در کرج:تاریخچه تکلم بدون حنجره
کار بر روی پروتزهای تراکئوازوفاژیال در سال های 1980 تا اوایل 1990 ادامه یافت.همزمان با ارتقای تجربه و پیشرفت تکنیک های جراحی ،پانکچر تراکئوازوفاژیال اولیه به روشی مرسوم مبدل شد و به طور قابل توجه دوره بی صدا بودن بعد از عمل را کوتاه کرد.با تداوم کار بر روی موفقیت های قبلی حاصل از پروتز blom-singer به زودی وسایل دیگری به بازار امد.در دانشگاه ایالتی Groningen در هلند،یک ابزار indewelling ساخته شد که به صورت در جا قابل تمییز کردن بود.اگرچه این دستگاه به دلیل مرتفع ساختن نیاز به برداشت روزانه پروتز ،توانست مراقبت و ایمینی کار را تا حد زیادی تسهیل نماید،برای استفاده از دریچه داخلی به فشار بازنگهدارنده بالایی (mmH2O150-50) نیاز بود و این مساله استفاده از ان را برای برخی بیماران مشکل می کرد.در سال 1990 شرکت atos medical سوئد و entermed هلند ضمن ارائه یک پروتز provox ،این مسالهرا مورد توجه قرار دادند.provox توانست با به کار گیری یک دریچه عریض کم فشار (حدود fr20)و کوتاه (mm10-6)،با کاستن مقاومت هوا به شیوه ای بهتر از پروتزهای قبلی،تولید صدا را تا حد زیادی تسهیل کند.به علاوه،مطالعات نشان دادند که با تمییز نگه داشتن دقیق این وسیله می توان طول عمری نزدیک به 10 ماه برای ام متصور شد.روش ساده جایگذاری ،رضایت بیمار و کم بودن عوارض و شکست همراه با این وسیله،همگی در استقبال فزاینده از تکنیک پانکچر تراکئوازوفاژیال از جانب جراحان و بیماران نقش داشت.
